23 Nisan'ın Önemi

23 Nisan önemli bir gün.Ata'mızın çocuklarımıza hediyesi.
Benim için anlamı daha da büyük.
2012 yılında 23 Nisan benim için biraz buruk geçmişti.
Bebek istiyorduk.
Periyodumun gerçekleşmemesi için dua ediyordum ama olmadı.
Hüsran:(
Son SAT tarihi 23 Nisan olacakmış meğer.
Ben son olacağını bilmiyordum tabi ki.
23 Nisan'ı kutlayabileceğimiz bir bebek istemiştim Allah'tan.
Duam kabul olmuş ve Mina o zaman bize gelmeye karar vermiş.
İşte bu yüzden çook özel.
Sonraki günlerde son SAT tarihiniz nedir diye sorduklarında , gururla 23 Nisan diyecektim.


23 Nisan sabahına uyandık.
Ne yapsak, ne yapsak diye düşündüm ve babasına sürpriz yapalım, ofise gidelim ve 23 Nisan hesabı babasının koltuğuna otursun diye düşündüm.
Giyindik ve çıktık yola.
Akaretlerde babasını aradık,Nişantaşı'na toplantıya gitmiş.
Yürüyerek biz de Nişantaşı'na gittik.
Hatırı sayılır bir yol katettik.
Beşiktaştan, Akaretlere ve oradan Nişantaşı'na.
Babası ile buluştuk.
Pasajda yine bizim için çok özel olan Cafe Vien'de bir şeyler içtik.
Bir de tatlı söyledik.
Yürürken yaktığım beş bin kaloriyi geri almasam olmazdı:)
Cafe Vien'e nişanımızın ertesi günü gelmiştik.
Yüzüklerimize bakıp, inanamadığımızı söylemiştik birbirimize.
Nereden, nereye...

Daha sonra arkadaşım Hande'ye uğradık.
Hande, Nişantaşı'nda oturuyordu ancak çocukla yalnız çıkmayı pek tercih etmiyordu.
Ege, hareketli bir çocuktu.
Ege'yi mıncırdım.
Mina'nın altını değiştirdikten sonra, Ege'nin çoraplarından verdi Hande.
Tekini giydirdim, diğerini giydirirken huyları birbirine karışırmış dedi.
Ay yok alın çorabınızı dedim:)
Mina, Ege'nin yanında sakin kalıyordu.
İş işten geçti artık giydirdin dedi :)
Mina biraz sonrasında mızırdansa da huyu aynıydı çok şükür:)

Hande'den çıktık ve Nişantaşı'nda biraz dolaştık.
Fatih geldi ve Mina'nın mekanına gittik.
Sushico:)..
Burası, Mina ile gittiğimiz ilk restauranttı.
2 aylıkken gitmiştik ve 1 hafta sonra dördüncü ayına girecekti.

Yemeğimizi yedik ve evimize geldik.
Geldikten sonra biberon verdim. Biberonu önceden alıyordu ancak son dönemde reddediyordu.
Çok ağladı.
Daha sonra gözleri yaşlı yaşlı gülümsedi bana.
Çok üzülüyordum onu zorladığıma.
Ancak onun iyiliği için de alışması gerekiyordu.

Gece üçümüz birlikte uyuduk.
Kıyamadımn ağlattığım için.
Koyun koyuna uyuduk.
Sonra, geçen yıl onun bizimle olmasını dilediğimiz aklıma geldi.
Duamız kabul olmuştu.
23 Nisan'da...
Atamızın, çocuklarımıza armağan ettiği gün.
Allah'ın dualarımızı kabul ettiği gün.
Sonra düşündüm her 23 Nisan birlikte uyuyalım.
Kocaman bir kadın olsa bile bir gün, evlense, çoluk çocuğa karışsa bile gelsin birlikte uyuyalım.
Onun bize gelmeye karar verdiği gün...
Ne güzel hediye bana, ona, babasına...
Sevgiyle ve barışla...
dinamikanne