Her çocuğun dinamiği, gelişimi de farklıdır.
Doğal ebevynlik genlerimizde olduğu için Mina ile ilgili gelişim sürecini zamana bırakıyoruz.
Şu kadar aylık oldu emeklemesi lazım, şu kadar oldu artık yürümeli gibi söylemlerden uzak yetişiyor Mina.
Evde ayakkabı giydirmiyordum.Dışarıya çıktığımızda giyiniyor, bu da aslında koruma amaçlı oluyor çünkü dışarıda arabasında oturuyor.
Durum böyle olunca da Mina'nın yürümesi olması gereken zamanda oldu.Erken değil yani.
Geçen hafta evde de kullanabileceği bir ayakkabı aldım ve evde onları giyiniyor çok severek.
Ayakkabı olmadan adım atması pek kolay değilmiş, onu anlamış oldum.
Ayakkabıları giyindikten sonra, altı kaymadığı için adımlamaya başladı.
Dün yani 27.02.2014 tarihinde babasından bana doğru, benden de babasına doğru gitti.
Hal böyle olunca biz ağladık, gürültülü şarkılar söyledim:) Coşkumu ancak gürültülü dile getirebiliyorum ben, ne yapayım:)
Hissettiğim şey ise şu oldu.
Aslında nasıl da basit hayat...
Mutluluk; bazen bir küçük adımda, bazen minik patlayan beyaz bir dişte, bazen onun gülümsemesinde...
Anneden Yavruya tavsiye:
Canım sevgilim, hayat o kadar güzel ki...
Telaşsız, keyfini çıkartarak yaşa.
Adımların hep güçlü bassın yere, emin ol...
Her zaman doğruyu yapmak zorunda hissetme kendini, yanlışlar da çok güzeldir, zaman zaman yanlış adımların da olabilir.
ve bunlar bize hep tecrübe olur.
Yaşa, çok güzel yaşa...
Seni seviyorum...
dinamikannen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder